|
|
|
[home] Drama in een Vinex-wijk © Annemieke van Roekel / De Vuurberg - 12 september 2018 
|
Theater Revolutionary Road Naar de gelijknamige roman van Richard Yates (1961), door Theater Rotterdam i.s.m. Toneelschuur Producties. Regie: Erik Whien Bewerking: Jacob Derwig Met Jacob Derwig, Malou Gorter, Teun Luijkx en Alejandra Theus. Gezien op 11 september in Theater Bellevue tijdens het Nederlands Theater Festival |
|
‘Drama in een Vinex-wijk’, zou een eigentijdse titel kunnen zijn van het tijdens het Nederlands Theater Festival opgevoerde stuk Revolutionary Road, naar de roman van Richard Yates (1961). Alles draait om het ongelukkige bestaan van huisvrouw April Wheeler, die haar man Frank probeert te verleiden hun saaie bestaan in de VS in te ruilen voor een nieuw en avontuurlijk leven in Parijs. Een onverwachte zwangerschap gooit roet in het eten en een eigenhandig uitgevoerde abortus leidt tot een dramatisch einde. Wat vooral opvalt in deze uitvoering is het decor met een centraal opgestelde witte bak, met aan twee zijden het publiek, waar in en rondom de vier spelers non-stop zichtbaar zijn. Ook wanneer zij niet actief zijn, maken zij deel uit van het decor, als stille aanwezigen. De kleurloze bak (de huiskamer aan Revolutionary Road, het kantoor) symboliseert het kleurloze huiselijke en werkzame bestaan, waaruit het moeilijk ontsnappen is. De toeschouwer moet door de subtiele veranderingen in ruimte, tijd en personages, vanwege de vele dubbelrollen, even wennen aan de snelle, bijna ongemerkte scčne-overgangen. Hier had de belichting meer ingezet kunnen worden om de diverse rollen letterlijk ‘uit te lichten’. Claustrofobisch De witte bak, die het echtpaar letterlijk en figuurlijk gevangen houdt, wekt een claustrofobisch gevoel op, wat overeenkomt met de emotionele staat van April Wheeler. Het huisvrouwenbestaan en het inhoudsloze geklets van het bezoek kan zij niet accepteren, maar zij blijft passief, haar dromen projecterend op haar brave echtgenoot; haar negatieve energie kan zij slechts uiten door in de bleke kunststof ‘boksring’ haar man af te wijzen of op te peppen. Een belangrijke rol, die van de ‘wijze buitenstaander’, is weggelegd voor de zoon van buurvrouw Helen, John, een volwassen ‘puber’ met veel moederhaat, die met psychiatrische problemen is opgenomen. Hij is de enige die tijdens zijn ‘huisbezoek’ aan de Wheelers (wie bezoekt wie?) hun zieke en machteloze waarheid observeert en ook uitspreekt (“…ik ben blij dat ik hun [ongeboren] kind niet ben”). Gedateerd Aan deze wijze en alwetende rol die een psychiatrische patiënt krijgt toebedeeld, is de gedateerdheid van dit stuk onder meer te voelen. Ook door het beroep van Frank onveranderd te laten – een typische Amerikaanse white-collar worker – kijkt de toeschouwer terug naar een universeel probleem in een maatschappij van een halve eeuw geleden, met een opkomende middenklasse. Je vraagt je af waarom Derwig - als schrijver - gezien de universele problematiek ervoor heeft gekozen het stuk niet eigentijdser in te vullen. De claustrofobische bak, symbool van een onoverbrugbare kloof, krijgt aan het einde een extra functie, wanneer het echtpaar Wheeler er beide in ‘afdaalt’, met dit verschil dat Frank er door zijn carričre nog weet uit te stappen, en April voor een andere uitgang kiest. Foto linksboven: Revolutionary Road in Theater Bellevue |
|
AmsterdamsMilieu is een initiatief van
De Vuurberg © Annemieke van Roekel 2018. Niets van deze website mag worden
vermenigvuldigd of openbaar gemaakt door middel van druk, microfilm, fotokopie,
plaatsing van teksten en/of afbeeldingen op andere websites of op welke wijze
dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur. [home] [top] [contact] |